SPLECIONE Agnieszki Bar

Koncepcja SPLECIONE powstała podczas pobytu studyjnego na Kaszubach, gdzie projektantka poznała techniki wyplatania z wikliny oraz historii, w której początki tej tradycji polegały na gaceniu wikliną brzegów jezior oraz domostw w celu zabezpieczenia ich przed wodą i wilgocią.

Autor: ZF

Zdjęcia: Zdj. Grzegorz Stadnik

Dodaj do ulubionych artykułów Usuń z ulubionych artykułów

Kolekcja powstała z potrzeby odzyskania i wsparcia rzemiosł jakimi są: plecionkarstwo i szklarstwo (formowanie szkła). To pierwsze jest dla Agnieszki Bar symbolem mądrego korzystania z zasobów natury, drugie - to jej pasja, z materii szklanej tworzy od kilkunastu lat, zarówno funkcjonalne przedmioty codziennego użytku jak i dedykowane obiekty i instalacje o charakterze refleksyjnym.

Koncepcja SPLECIONE powstała podczas pobytu studyjnego na Kaszubach, gdzie projektantka poznała techniki wyplatania z wikliny oraz historii, w której początki tej tradycji polegały na gaceniu wikliną brzegów jezior oraz domostw w celu zabezpieczenia ich przed wodą i wilgocią. Postanowiła użyć tej wypracowanej dawno metody w zupełnie nowych okolicznościach, do formowania naczyń z gorącego szkła. Projektantce zależało na uzyskaniu swoistej poetyki i emocjonalności form, aby skojarzenia ze znaną strukturą zabierały nas w sentymentalną podróż. Cały proces realizacji opiera się na cyklu życie - śmierć - życie. Projekt został nagrodzony Mazda Design Award 2019.

“Wyobraź sobie taką scenę… osoba o spracowanych dłoniach precyzyjnie wyplata kosze z wierzbowych witek, każda witka uprzednio namoczona w bali z wodą, aby nabrać odpowiedniej giętkości. Materiał jest wilgotny i z niedużym oporem poddaje się dłoniom. Struktura koszy jest tak ciasna że niemal nie przepuszcza wody. Gotowe osłony zabieram do gorącej huty szkła, tam poddaje procesowi wzmacniania, by wysoka temperatura szkła nie spaliła struktury za pierwszym dotknięciem. Moment wprowadzania gorącej bańki szklanej do wyplecionej struktury to spotkanie ziemi i wody z ogniem, a do wnętrza szkła wdmuchiwane jest powietrze. Przez kilkadziesiąt sekund plastyczne szkło jest w uścisku wiklinowego kosza. W transparentnej materii pozostaje subtelny ślad tego dotyku, natomiast wiklinowa powłoka pod wpływem wysokiej temperatury ulega wypaleniu, znika. Czyż nie piękna metafora przemiany?”

W kolekcji znajdują się podstawowe formy naczyniowe, patery, misy, wazony czy świeczniki. Organiczność i niepowtarzalny charakter każdego szklanego naczynia wynika z podążania za organicznością materiału i swobodą dłoni. Ten projekt jest oddaniem pokłonu rzemieślnikom i kontynuacją ich wspaniałej pracy, którą potrzebujemy kultywować. Potrzebujemy dotyku.

Agnieszka Bar: www.agnieszkabar.pl