5 pytań do… architektki wnętrz Magdaleny Kwoczki z Finchstudio

W liceum plastycznym pracowałam z różnorodnymi materiałami. W tamtym czasie wykonywałam rzeźby w drewnie, glinie, tkaniny artystyczne, fotografie, które pózniej własnoręcznie wywoływałam w przydomowej ciemni. Z końcem liceum moja droga twórcza kreowała się na dwóch płaszczyznach: na polu grafiki i – bardziej abstrakcyjnym z punktu widzenia licealistki – polu projektowaniu wnętrz.

Uważam, że klasyczny i tradycyjny warsztat projektowy, tworzenie i poznawanie różnych materii plastycznych ukształtowało mnie jako człowieka bardzo wrażliwego oraz kładącego nacisk na aspekty bardzo ulotne, jakimi są emocje i emocjonalny odbiór pracy. 

Podjęłam studia na wydziale wnętrz krakowskiej ASP. Podczas mojej 5-letniej nauki nie miałam do końca sprecyzowanej dalszej drogi, działałam na wielu polach, tworzyłam grafiki i ilustracje (moje ilustracje były publikowane w prasie), zajmowałam się również animacją oraz tworzeniem wizualizacji i opraw wizualnych do różnego rodzaju imprez. Pracowałam w agencji reklamowej zajmującej się kreacją i w firmie eventowej jako projektant scenografii.

Moja początkowa ścieżka kariery po zakończeniu studiów nie była udana. Podejmowałam z dzisiejszego punktu widzenia niekorzystne i nieprzemyślane decyzje, a dojście do tego miejsca, w którym jestem dziś, zajęło mi sporo czasu oraz pracy.

Dziś nadal tworzę. Niesamowitą przyjemność sprawia mi praca z klasycznymi materiałami, takimi jak glina czy farby. Swobodne tworzenie bez większego planu wyzwala w głowie wiele interesujących myśli, które później mogą przekładać się na podejście do pracy nad projektami wnętrz.

Rano przeglądam maile, później z moimi architektami omawiam plan dnia, bieżące problemy i pytania. Jako że harmonogram planuję z góry na każdy tydzień, taka poranna kontrola prac i ustalenie priorytetów na dany czas ułatwia mi ewentualne roszady w grafiku. W zależności od natężenia pracy, mój grafik wypełniają głównie spotkania z inwestorami, rozwiązywanie bieżących problemów. Wyjazdy na inwestycje ograniczam do niezbędnego minimum.

Bardzo ważne jest dla mnie rozgraniczenie pracy zawodowej od życia prywatnego. Moja zasada żelazna, której się trzymam, to odpoczywanie od pracy w weekendy. Co nie znaczy, że – leżąc w łóżku wieczorem – nie myślę o kolejnej koncepcji i rozwiązaniach…

W mojej praktyce cenię sobie bardzo możliwość pracy z ludźmi i delegowania oraz koordynowania zadań. Uważam, że to stanowi podstawę sukcesu każdej pracowni.

3. Skąd czerpiesz inspiracje?

Dla mnie osobiście jest to bardzo trudne pytanie, na które nie mam jednoznacznej odpowiedzi. Na pewno bardzo wartościowe dla mnie są rozmowy z innymi architektami, wysnuwanie różnych wniosków, utwierdzanie się w pewnych rozwiązaniach i pomysłach.

Być może w jakimś stopniu inspirujący są sami inwestorzy oraz ich historie, miejsca, które będziemy dla nich projektować. Czasami jest tak, że po rozmowie z klientem czuję przypływ twórczej energii, a w głowie kotłuje się mnóstwo pomysłów. Czasem jednak, aby wypracować pewien koncept, pomysł, spójną myśl, potrzebuję wiele czasu. Inspirujące są podróże, poznawanie innych kultur, innego środowiska. Przewietrzenie głowy od pracy również pomaga. 

Ostatnio podziwiam włoskich projektantów, ich podejście do materiału, z jakim pracują, sposób, w jaki komponują elementy we wnętrzu. Z jednej strony jest bardzo wyrafinowany, z drugiej łączony z elementami będącymi pewnego rodzaju żartem, z luzem. W tych wnętrzach często widzę elementy, które nie są praktyczne, nie są wygodne, ale tworzą idealną i pożądaną całość. 

Dobrze jest też czasami oderwać się od funkcji danego elementu, podpatrzenie z całkowicie innej perspektywy, odejście od utartych reguł i wypracowanych sposobów działania. Rodzą się wtedy ciekawe i nieszablonowe rozwiązania. 

4. Jak byś opisała swoje idealne miejsce pracy?

Myślę, że zupełnie szczerze mogę powiedzieć, że mam już takie miejsce. Lubię i cenię sobie pracę stacjonarną, jestem typem, który nie lubi zmian. W moim wrocławskim biurze ulokowanym w bardzo urokliwym miejscu, blisko centrum, blisko zieleni i parków, pracuje się idealnie. Traktuję je trochę jak drugi dom.

Odwołując się do marzeń, mogę opisać kilka opcji: ciepłe miejsce, niedaleko oceanu, z basenem, obok mnie schłodzone wino. To brzmi może bardziej jak wakacje niż miejsce pracy – co nie oznacza, że nie mogłabym w takich warunkach pracować.

Kolejna opcja to miejsce pracy wraz z własnym warsztatem, gdzie powstawałyby nasze autorskie projekty mebli i dodatków, a także z małym showroomem, gdzie te prace można by było obejrzeć i kupić.

Na pewno w tym roku będziemy zmieniać logo oraz stronę pracowni. Wszystko, co jest związane z brandingiem, powierzam tylko jednej osobie, która jest geniuszem w tym obszarze.

Myślę o stworzeniu linii produktów bardzo wyszukanych, w zasadzie dzieł sztuki użytkowej. Na razie odwiedzam artystów w ich pracowniach, przyglądając się procesowi twórczemu. Cenię sobie przedmioty, które spełniają jakąś funkcję, czemuś służą, ale powstały w pojedynczych egzemplarzach i zostały wytworzone metodą tradycyjną.

Kolejny plan na przyszłość, który ciągle tkwi na razie w obszarze kory mózgowej, to napisanie własnej książki, podzielenie się swoimi spostrzeżeniami, ilustrowanymi własnymi realizacjami.