Dom, który znika w krajobrazie
Wyobraźcie sobie dom, który znika w otaczającym krajobrazie. Nie przez kamuflaż, lecz przez dialog z naturą. Dom Banánka to mistrzowski przykład architektury, która nie walczy z otoczeniem, a harmonijnie się w nie wtapia. Zlokalizowany w zacisznej dolinie słowackiej miejscowości Banka, projekt studia PAULÍNY HOVORKA ARCHITECTS pokazuje, jak wykorzystać surowe materiały i minimalistyczne formy, by stworzyć przestrzeń, która oddycha w rytm otaczającego ją lasu.
Przejrzystość granic między wnętrzem a zewnętrzem
To, co wyróżnia projekt pracowni PAULÍNY HOVORKA ARCHITECTS, to odważne przełamanie tradycyjnych granic między domem a ogrodem. Ogromne przeszklenia, ciągnące się wzdłuż znacznej części budynku, można całkowicie rozsunąć, tworząc płynne przejście między centralną strefą dzienną, tarasem i ogrodem z oczkiem wodnym.
Architektura szanująca otoczenie
Plan budynku przyjmuje kształt litery Y, z trzema skrzydłami rozchodzącymi się pod kątem 120 stopni. Taka forma nie jest przypadkowa – pozwoliła ominąć istniejące drzewa i podzielić działkę na mniejsze, intymne strefy ogrodowe. Każde pomieszczenie ma swój unikalny widok na prywatny fragment ogrodu.
Konstrukcja domu jest solidna i wyrazista: szczotkowany beton z odciskiem drewnianych szalunków, betonowe ściany i prefabrykowane panele parapetowe. Koncept materiałowy uzupełniają gabiony z kruszonego kamienia zamkniętego w ocynkowanej siatce, które płynnie przechodzą z zewnątrz do wnętrza. Całość dopełniają drewniane okładziny, podłogi i deski tarasowe.
Wnętrze podporządkowane naturze
Układ domu został zorganizowany wokół centralnej części dziennej. Ten układ zapewnia prywatność zarówno głównej sypialni ze strefą wellness, jak i pokojom dziecięcym oraz gościnnym. Najmniejsze, północne skrzydło mieści wejście, pomieszczenia gospodarcze i magazynowe, z przedłużonym dachem tworzącym zarówno wiatę garażową, jak i zadaszone wejście.
Serce domu stanowi centralna sala dzienna, łącząca kuchnię, jadalnię i strefę wypoczynkową. Z jednej strony znajduje się kuchnia, z drugiej salon, a pośrodku jadalnia.
Materiały, które opowiadają historię
W projekcie dominują naturalne surowce – beton, kamień, drewno i szkło – wybrane ze względu na trwałość, długowieczność i ponadczasowość. Eksponowany beton tworzy ściany nośne, zewnętrzne kolumny i sufity z odciskiem drewnianych szalunków. Ocynkowana stal pojawia się w postaci wewnętrznych kolumn nośnych i koszy gabionowych.
Dąb wykorzystano w warstwowych podłogach, a termicznie modyfikowana sosna (thermo-pine) znalazła zastosowanie w deskach tarasowych i ażurowych okładzinach ściennych, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Kamień wypełnia gabiony używane jako okładzina ścian wewnętrznych i zewnętrznych oraz jako wypełnienie ogrodzenia.
