„O architekturze”. Najnowsza książka Witolda Rybczyńskiego to fascynująca historia ikonicznych budynków

Witold Rybczyński o architekturze potrafi opowiadać i pisać jak mało kto. Architekt urodził się w rodzinie polskich imigrantów w Wielkiej Brytanii, dorastał w Kanadzie, gdzie ukończył studia. Wykładał architekturę na McGill University w Montrealu, obecnie jest profesorem honorowym na University of Pennsylvania. Publikował m.in. w dzienniku „New York Times”, magazynach „New Yorker”, „The Atlantic Monthly” czy „New York Review of Books”. Na swoim koncie ma kilkanaście publikacji książkowych. W Polsce dotychczas ukazały się „Dom. Krótka historia idei”, „Najpiękniejszy dom na świecie” oraz „Jak działa architektura. Przybornik humanisty”. Do grona tych publikacji dołączyła właśnie książka „O architekturze”, którą wydało wydawnictwo REBIS.

„Moja metoda porządkowania przeszłości polega na wyborze kilku obiektów z każdego okresu historycznego i opisaniu okoliczności towarzyszących ich zleceniu, budowie oraz użytkowaniu” - tak o swojej najnowszej publikacji pisze Witold Rybczyński. Swoich czytelników zabiera w przekrojową podróż w czasie. Przygląda się takim ikonicznym budowlom, jak świątynia Hagia Sophia i katedra Świętego Pawła w Londynie, cesarskiej willi Katsura, budynkowi Crystal Palace, Sydney Opera House czy Seagram Building. Autor opisuje zarówno obiekty sakralne, jak i budynki mieszkalne, drapacze chmur oraz budowle użyteczności publicznej. Razem z czytelnikami odwiedza kilka kontynentów, co pozwala poznać nie tylko kontekst historyczny, ale i kulturowy. Choć wszystkie zaprezentowane w książce budynki różni zarówno położenie geograficzne, metryka, jak i idee, które za nimi stoją, łączy je jedno - ludzka potrzeba porządku, sensu i piękna. Rybczyński najwięcej uwagi poświęca zachodniemu kanonowi architektury oraz architektonicznym perełkom, które zrobiły na nim największe wrażenie. Nie chce schlebiać gustom surowych krytyków, a pokazać obiekty, które zyskały powszechne uznanie.

Po książkę Witolda Rybczyńskiego warto sięgnąć nie tylko z kronikarskiej ciekawości. To zarówno kompendium wiedzy o architekturze, jak i opowieść o tym, jak ważna w jej kontekście jest użyteczność.