Snøhetta odbuduje schronisko w Pirenejach. Dla takich widoków i architektury warto wyruszyć na szlak
Zaglądamy do Parku Narodowego Pirenejów, wpisanego na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W jego sercu powstanie nowa odsłona słynnego schroniska Barroude, które dziesięć lat temu zniszczył pożar. Obiekt będzie miejscem odpoczynku dla turystów wędrujących szlakiem Haute Route des Pyrénées oraz nowym centrum wsparcia i obsługi dla pracowników parku narodowego.
Projekt nowego schroniska został stworzony przez norweską pracownię Snøhetta, autorów słynnego budynku opery w Oslo czy Biblioteki Aleksandryjskiej. To nowoczesny obiekt, ale zaprojektowany jednocześnie z poszanowaniem przyrody, by chronić unikalną florę i faunę Parku Narodowego Pirenejów. Jego architektura ogranicza ślad ekologiczny budynku na terenie Cirque de Barroude i utrzymuje go w harmonii z otaczającym go krajobrazem.
Nowy budynek składa się z dwóch głównych stref funkcjonalnych. Pierwsza z nich to przestrzenie dostępne dla turystów, takie jak recepcja, jadalnia, toalety oraz sale sypialne. Druga część, prywatna, została przeznaczona wyłącznie dla opiekuna schroniska oraz pracowników Parku Narodowego Pirenejów.
Głównym założeniem koncepcyjnym było stworzenie bezpiecznego schronienia dla turystów, jednocześnie zachowując majestat i integralność otaczającej przyrody. Projekt opiera się na połączeniu dwóch kluczowych pojęć: "Terrier" i "Cairn". Pierwsze symbolizuje integrację, ciepło i bezpieczeństwo, drugie odnosi się do punktu orientacyjnego, zbudowanego z naturalnych elementów gór. Oba pojęcia przenikają się, tworząc architekturę, która wtapia się w topografię, jednocześnie oferując kontrastowy, ochronny azyl w sercu pirenejskich szczytów.
Nowe schronisko znajduje się poza obszarami chronionymi, co zapewnia minimalny wpływ na endemiczną florę i faunę. Starannie dobrano lokalizację budynku, aby skorzystać z naturalnej topografii terenu, co pozwoliło na stworzenie dwóch poziomów schronienia bez konieczności przeprowadzania intensywnych robót ziemnych. Projekt schroniska jest bioklimatyczny – kompaktowa bryła minimalizuje narażenie fasady na działanie czynników atmosferycznych, a podwójna orientacja budynku sprzyja naturalnej wentylacji.
Charakterystyczną cechą schroniska jest jego duży, zazieleniony dach, który płynnie łączy się z krajobrazem, oraz powłoka z recyklingowanego aluminium, chroniąca zewnętrzne przestrzenie przed silnymi wiatrami.
Wnętrze schroniska zostało zaprojektowane z myślą o stworzeniu przyjaznej, pełnej światła atmosfery, która sprzyja wspólnemu przebywaniu i odpoczynkowi. Układ pomieszczeń dzieli się na dwie strefy: otwarte na otoczenie Cirque i Jezioro Barroude przestrzenie wspólne, takie jak jadalnia, oraz bardziej prywatne sypialnie, usytuowane na północ, z widokiem na grań.
Schronisko oferuje różne rodzaje zakwaterowania. Na poziomie dolnym znajduje się zimowa sala sypialna z bezpośrednim dostępem z zewnątrz, przeznaczona wyłącznie dla turystów i personelu parku nocujących w schronisku. W głównej części dostępne są dormitoria 8- i 6-osobowe, a także przystosowane do zimowych warunków dormitoria dla 8 osób, zapewniające kompaktowe, ale przytulne warunki. Dodatkowo, w schronisku znajdują się pomieszczenia dla opiekuna oraz jego asystentów i personelu technicznego Parku Narodowego Pirenejów.
Budowa schroniska została zaplanowana z naciskiem na zrównoważony rozwój. Obudowa i struktura schroniska wykonane są odpowiednio z drewna z recyklingu i aluminium. Prefabrykacja elementów pozwala na zminimalizowanie ciężaru, liczby montażów na miejscu oraz transportów lotniczych materiałów. Zabiegi ziemne i fundamenty betonowe ograniczono do minimum, a konstrukcja delikatnie opiera się na istniejącym gruncie. Dzięki temu budynek można w pełni odtworzyć i harmonijnie zintegrować z otoczeniem, jednocześnie skracając czas budowy do dwóch sezonów.
Dach pokryty lokalną roślinnością oraz kamień z regionu zastosowany jako podstawa budynku zapewniają perfekcyjne wpisanie się w górski krajobraz, a jednocześnie wzmacniają związek z regionem i minimalizują emisję CO2 związaną z transportem materiałów. Nowoczesne systemy grzewcze oparte na biomasie oraz energia słoneczna wykorzystywane są do podgrzewania wody, a instalacja paneli fotowoltaicznych dostarcza energię elektryczną, redukując ślad węglowy budynku. Dodatkowo, schronisko korzysta z wody pitnej z pobliskiego źródła, a ścieki są oczyszczane poprzez infiltrację, co eliminuje negatywny wpływ na środowisko naturalne.
