Współczesna architektura Portugalii. 7 najciekawszych rezydencji w kraju fado
Portugalia zachwyca nie tylko zabytkową architekturą – jej współczesne oblicze również zasługuje na uwagę. Dziś skupimy się na 7 najciekawszych projektach domów w kraju fado, zrealizowanych w ostatnich latach. Ich architekci podjęli starania, aby wpisać bryły w zastany krajobraz. Czy udało im się osiągnąć pożądaną harmonię? Zobaczcie sami!
Autor: JS
„Casa Chouso” znajduje się w małej miejscowości Casal de S. Brás w Portugalii. Z jednej strony nieruchomości rozpościera się wspaniały widok na wioskę, z drugiej zaś na wzgórza Sicó. Budynek swoją formą płynnie dostosowuje się do otoczenia. Jego miękkie, zaokrąglone kształty budzą skojarzenie z otaczającymi go pagórkami. We wnętrzu mieści się przestronne patio – w jego centrum wyrasta rozłożyste drzewo, którego gałęzie mogą rozwijać się swobodnie poprzez otwór w zadaszeniu. Sama bryła przypomina literę L.
„Casa JC”, czyli dom położony w Coimbra w Portugalii, przyciąga wzrok geometryczną formą. Mamy tu do czynienia ze swojego rodzaju dekompozycją prostej bryły. Architekci zaprojektowali dom z zastosowaniem niepokrywających się w rzucie pięter. W ten sposób dopasowali budynek do terenu, a także ograniczyli nadmierną ekspozycję poszczególnych pomieszczeń na słońce, tym samym zapewniając komfortową temperaturę w ich wnętrzach.
Strukturalną złożoność 900-metrowej willi „Casa D” w Bradze przełamuje prostota elementów, z których się składa. Przypominające pudełka, minimalistyczne bryły o kształcie prostopadłościanów porządkują przestrzeń i tworzą jej podstawowy układ. Między boksami zaprojektowano wąskie „przesmyki”, które pełnią funkcję świetlików. Dzięki nim mieszkańcy mają dostęp do światła i jednocześnie nie są pozbawieni prywatności. Duże okna, drewniane lamele i beżowa elewacja dynamizują konstrukcję oraz nadają jej lekkość. Uroku projektowi dodaje przestronny ogród z tarasami i basenem.
Ta wakacyjna rezydencja o powierzchni 430 m2 znajduje się w portugalskiej wsi Torreira, tuż nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego. Nieruchomość należy do zapalonego żeglarza, któremu zależało, aby jego dom był w stanie pomieścić należący do niego sprzęt żeglarski. Biorąc pod uwagę potrzeby inwestora, architekci podjęli decyzję o zaprojektowaniu dwukondygnacyjnego, przestronnego budynku. Surowość jego prostej bryły została przełamana elewacją z drewna o ciepłej barwie. Co więcej, autorzy projektu dostosowali dom do znaczących nierówności terenu, wpisując go w zbocze. Wskutek tego zabiegu z perspektywy ogrodu i ulicy budynek zdaje się posiadać jedynie jedną kondygnację.
„Casa Em Brufe” w Brufe składa się z dwóch brył. W wyższej mieści się część dzienna domu, czyli hol, przestronny salon oraz kuchnia ze spiżarnią. W niższej części domu zaaranżowano strefę prywatną z czterema sypialniami, pralnią i gabinetem. Istotną rolę w tym projekcie pełni światło dzienne, którego promienie dodają budynkowi wielowymiarowości. Zastosowano tu wiele okien o dużej powierzchni oraz przeszklenia wewnętrzne, dzięki czemu zapewniono dostęp promieni słonecznych do najgłębszych części budynku. Szklane drzwi przesuwne o szerokości 6 metrów umożliwiają połączenie wewnętrznej strefy domu z patio.
Ta posiadłość położona w dolinie pasma górskiego Serra da Estrela w Portugalii ma około 18 ha powierzchni. Jej właściciele podjęli decyzję o rozbudowie stojącego tu granitowego budynku z połowy XX wieku. Architekci Filipe Pina i David Bilo, którym powierzono to zadanie, postanowili wyraźnie oddzielić starą konstrukcję od nowej. Uczynili to poprzez zastosowanie betonu przy wznoszeniu dobudówki, na którą składają się dwie części. Starą i nową strefę łączą podobne kształty brył z dwuspadowymi dachami.
„Casa Tilt” to 400-metrowy parterowy dom, który wyróżnia się charakterystyczną bryłą, składającą się z kilku „przechylonych” części. Położony na morfologicznie regularnym terenie budynek mieści się w dzielnicy, w której przeważają domy jednorodzinne. Dom posiada dwa fronty oraz wejścia, skierowane w stronę dwóch ulic o różnych poziomach. Wykorzystano ten fakt, rozdzielając dojazd samochodowy z jednej strony oraz dostęp dla pieszych z drugiej. Od strony mniej ruchliwej ulicy zaprojektowano prywatne patio z basenem.