Knoll wskrzesza fotel ze słynnej willi Tugendhatów w Brnie. To projekt Ludwiga Miesa van der Rohego z 1929 roku
Willa Tugendhatów to jedno ze szczytowych osiągnięć architektury modernizmu i jeden z najbardziej rozpoznawalnych projektów Ludwiga Miesa van der Rohego. Niemiecki architekt na potrzeby realizacji stworzył też projekty wyposażenia wnętrza i mebli. Produkcję jednego z nich wznowiła amerykańska marka Knoll.
Knoll to amerykańska marka, której historia sięga 1938 roku. Jej założycielem był Hans Knoll – wielki entuzjasta Bauhausu. Kilka lat później poznał on utalentowaną projektantkę Florence Schust, która wkrótce została jego żoną i partnerką biznesową. Marka Knoll produkuje do dziś meble takich legend wzornictwa jak Harry Berotia, Marcel Breuer, Ludwig Mies van der Rohe czy Eero Saarinen, a w jej ofercie znajdziemy wiele klasyków dizajnu.
Podczas tegorocznej edycji Saloni del Mobile w Mediolanie, największych targów dizajnu na świecie, marka Knoll zaprezentowała reedycję fotela zaprojektowanego w 1929 roku przez Miesa van er Rohego na potrzeby willi Tugendhatów w czeskim Brnie.
Model fotela „Tugendhat” produkowany był przez amerykańską markę do 1979 roku. Dzisiejsza reedycja jest wierna swojemu oryginałowi z ery modernizmu. Siedzisko wsparte jest na chromowanej lub malowanej na czarno stalowej ramie. Jej konstrukcja pozwala się delikatnie bujać podczas siedzenia. Poduszki siedziska oraz oparcia zapewniają komfort siedzenia. Mogą być także dobrane do wnętrza i obite materiałem lub skórą.
W tylnej części mebla na wysokości oparcia znajdują się skórzane paski, które zapewniają dodatkowe wsparcie dla pleców. Dzięki swojej eleganckiej formie, fotel „Tugendhat” ucieleśnia techniczną precyzję i artystyczną wrażliwość, które przenikają wszystko, co zaprojektował Ludwig Mies van der Rohe.
Jednym z jego kluczowych projektów była willa w Brnie. Wybudowano ją w 1929 roku na zamówienie zamożnych niemieckich Żydów - Fritza i Grety Tugendhatów. W tamtych czasach był to projekt pionierski i bardzo awangardowy. Również ze względu na nieograniczony budżet, z którego skwapliwie korzystał Mies van der Rohe. Szacuje się, że budynek kosztował tyle, ile wystarczyłyby na postawienie trzydziestu standardowych domów jednorodzinnych.
Płaski dach, duże przeszklenia i kaskadowa bryła otwarta w stronę stromej działki to jedne z najbardziej rozpoznawalnych cech budynku. Dom zawiera też wiele innowacji architektonicznych, które również dziś uchodziłyby za luksus, jak choćby okna sterowane elektrycznie czy wysokie drzwi sięgające do sufitu. Willa miała też własny system klimatyzacji, nawilżania powietrza i ogrzewania.
