9 filmów na Halloween. Piękno grozy, sztuka strachu
Halloween nie musi oznaczać tylko jumpscare’ów i popcornowych horrorów. W świecie kina groza potrafi być zmysłowa, pełna koloru, dźwięku i sugestywnej symboliki. Przedstawiamy listę filmów na ten wyjątkowo mroczny wieczór, które zmienią wasz salon w cudownie przerażające miejsce.
Autor: MG
Zdjęcia: Materiały prasowe
Pearl (2022)
Uwięziona na odosobnionej farmie Pearl opiekuje się chorym ojcem pod apodyktycznym okiem pobożnej matki. To, czego naprawdę pragnie, pozostaje daleko poza jej zasięgiem… Pastelowy horror o dziewczynie, której marzenia o sławie doprowadzają ją do szaleństwa.
Pearl można porównać do Czarnoksiężnika z Oz po przejściach – jasne barwy i idylliczne plenery kontrastują tu z ciężkim, wewnętrznym mrokiem. Mia Goth, nagrodzona Critics Choice Super Award za najlepszą aktorkę w horrorze, gra z taką intensywnością, że trudno oderwać wzrok. To film o samotności, frustracji i potrzebie bycia zauważoną. Słodki, brutalny i – niestety – boleśnie ludzki.
Substancja / The substance (2024)
Gwiazda telewizyjnego show musi zmierzyć się z potwornymi konsekwencjami zażycia leku, który miał zmienić ją w młodszą, lepszą wersję samej siebie. Film głośny, nagrodzony Złotą Palmą za scenariusz i szeroko komentowany – ten, kto jeszcze go nie oglądał, zdecydowanie powinien nadrobić to w Halloween.
To brutalna satyra na kult młodości i ciała, a zarazem wstrząsający komentarz o kobiecości w świecie, który nieustannie patrzy, ocenia i konsumuje. Film Coralie Fargeat to coś pomiędzy Black Mirror a American Psycho – tylko z mocną, żeńską energią. Demi Moore w swojej najlepszej roli od lat – chłodna, pęknięta (dosłownie!) i niepokojąca.
Biedne istoty / Poor Things (2023)
Yorgos Lanthimos stworzył coś, co można nazwać gotycką groteską o narodzinach kobiecej świadomości. Bella Baxter – zagrana przez Emmę Stone – zostaje przywrócona do życia przez ekscentrycznego naukowca. Jej ciało, umysł i emocje dojrzewają na oczach widza, w świecie, który mógłby być namalowany przez Boscha, Goię i Schielego jednocześnie.
Poor Things balansuje między absurdem, erotyzmem i body horrorem, tworząc wizualny spektakl o wolności, ciele i potworach, które rodzą się z norm społecznych. Nominowany do czterech Oscarów, film Lanthimosa to nie horror, a raczej piękna i przerażająca baśń.
Velvet Buzzsaw (2019)
Świat sztuki współczesnej, który zmienia się w galerię śmierci. Dan Gilroy stworzył film o tym, co dzieje się, gdy estetyka staje się narzędziem próżności. Jake Gyllenhaal wciela się w aroganckiego krytyka, który trafia na dzieła o przerażającej mocy.
Velvet Buzzsaw balansuje między satyrą a horrorem – pomiędzy kpiną z rynku sztuki a realnym lękiem przed tym, że sztuka naprawdę może nas dotknąć. Przesycone kolory, minimalistyczne przestrzenie i karykaturalne wystawy przypominają wizualnie prace Jeffa Koonsa czy Damiena Hirsta.
Crimson Peak. Wzgórze krwi / Crimson Peak (2015)
Młoda, ambitna pisarka, tajemniczy nieznajomy oraz piękny, rozpadający się dom na… krwawym wzgórzu. Oglądając ten film, można dojść do wniosku, że Guillermo del Toro nie tworzy horrorów – on je dosłownie maluje na ekranie, a tutaj wykorzystał do tego litry karmazynowej farby.
Crimson Peak to gotycka baśń o miłości, szaleństwie i duchach. Jessica Chastain w roli femme fatale hipnotyzuje, a del Toro, nagrodzony trzema Saturnami za ten film, udowadnia, że horror może być znacznie piękniejszy niż jakakolwiek historia miłosna.
Suspiria (2018)
W zimnym, podzielonym Berlinie lat 70. amerykańska baletnica rozpoczyna naukę w prestiżowej akademii tańca, jednak szybko odkrywa, że w murach szkoły kryją się naprawdę mroczne sekrety.
Dakota Johnson tańczy jak w transie – jej ciało staje się narzędziem rytuału. Tilda Swinton z kolei tworzy wielowymiarową, niemal mitologiczną postać – jest przewodniczką, matką i boginią jednocześnie. Film, nominowany do Saturna, czerpie ze sztuki modernizmu i niemieckiego ekspresjonizmu. Guadagnino łączy w nim taniec, cielesność i okultyzm, tworząc coś na kształt wizualnego zaklęcia.
Inni / The Others (2001)
Ten film można podsumować bardzo krótko: cisza, mgła i Nicole Kidman z latarnią w dłoni. Dzieci Grace cierpią na chorobę, przez którą nie mogą przebywać na słońcu – cała rodzina nieustannie żyje w półmroku. Wydaje się jednak, że razem z nimi w domu mieszka ktoś jeszcze…
The Others Alejandra Amenábara to esencja psychologicznej grozy. Film zdobył osiem nagród Goya, w tym za najlepszy film, reżyserię i aktorkę. Minimalizm narracji i chłodna estetyka czynią z tej pozycji kino niemal ascetyczne – i przez to jeszcze bardziej niepokojące.
To my / Us (2019)
Jeden z najbardziej estetycznych i wielowarstwowych horrorów XXI wieku. Jordan Peele – po sukcesie Get Out – stworzył film, który łączy społeczną satyrę, mitologię i czystą hipnozę.
Rodzina wypoczywająca nad morzem napotyka swoje sobowtóry. W ich milczeniu i synchronicznych ruchach kryje się metaforyczny lęk przed ukrytą częścią społeczeństwa – naszymi odbiciami i cieniami, którymi niekoniecznie chcemy się dzielić.
Film zdobył nagrodę Saturn za najlepszą reżyserię i przyniósł Lupicie Nyong’o liczne nominacje za rolę roku – podwójną, bo gra tu zarówno ofiarę, jak i oprawczynię. Peele korzysta z języka malarstwa symbolistów i amerykańskiego realizmu.
Lekarstwo na życie / A Cure for Wellness (2016)
Młody pracownik korporacji zostaje wysłany do luksusowego ośrodka odnowy biologicznej w Alpach, by sprowadzić z niego swojego szefa. Na miejscu odkrywa, że za idylliczną fasadą kryje się coś przerażającego, ponieważ ośrodek wcale nie leczy… zamiast tego powoli pochłania kolejnych pacjentów.
Gore Verbinski (twórca kultowego już The Ring) połączył body horror z psychologicznym thrillerem i estetyką gotyckiego snu. Lekarstwo na życie zachwyca wizualnie, ukazuje nam monumentalne wnętrza sanatorium, turkusowe tony i lustra, które tworzą wrażenie nieustannego zanurzenia w szaleństwie. Film rozkłada obsesję zdrowia i wiecznej młodości na czynniki pierwsze, by na samym końcu zamienić ją w koszmar.
