Nie przegap: Grantha. Tkane opowieści w Galerii Szydłowski

Grantha to słowo pochodzące z sanskrytu, jedno z najstarszych znanych nam słów na książkę. Jego wiek nie jest tylko miarą czasu, ale przede wszystkim miarą ciągłości kultury, a jego wieloznaczność wynika z bezpośredniego doświadczenia złożoności komunikacji już u źródeł, a nie z przypadku. Oprócz księgi grantha oznacza również manuskrypt, rzeczy związane razem, węzeł lub kompozycję. To pra-słowo wyraża więcej niż nazwa przedmiotu, mówi o tym, jak fizycznie manipulując fragmentami, wiążą się ze sobą części i powstaje przekaz stawiający opór czasowi w skali jednostkowego życia – piszą organizatorzy wystawy.

Na wystawie zgromadzono prace Emilii Bohdziewicz, Mateo Cohena Monroy'a, Nunzio de Martino i Jolanty Owidzkiej. Każda z prac jest rodzajem wyjątkowego manuskryptu, w którym to nie farba, ale same włókna i nici wyplatane dłonią lub wyszyte na maszynie różnymi głosami współgrają w opowieści o wrażliwości na materiał, nieciągłość i zagadkę warstw czasu.

Emilia Bohdziewicz (1941 – 1994 r., Warszawa) - artystka wizualna posługująca się w swojej twórczości materią tkacką. Jedna z najznamienitszych przedstawicielek polskiej sztuki włókna. Jej najbardziej znaną pracą jest „Jedenaście możliwych układów linii pionowych i poziomych” (1978) – praca w formie książki, której karty wykonano z tkaniny.

Nunzio de Martino (1967) - uzyskał dyplom z fotografi i Akademii Sztuk Pięknych Neapolu. Pod koniec lat 80. przeniósł się do Mediolanu gdzie pracował jako asystent fotografów mody takich jak Helmut Newton, Albert Watson, William Garret, a następnie przez blisko pięć lat był asystentem fotografa Gian Paolo Barbieri, z którym współpracował również przy dwóch książkach: Thaiti Tattoo i Barbieri Fashion. W 2005 roku De Martino porzuca fotografię modową i poświęca się sztuce.

Mateo Cohen (1981) - mieszka i pracuje w Bogocie (Kolumbia). 2000-2004 studiował na wydziale artystycznym Universidad Los Andes w Bogocie i 2009-2012 na Universität der Künste w Berlinie, gdzie uzyskał dyplom MA.

Jolanta Owidzka  (1927 – 2020) - jedna z najwybitniejszych przedstawicielek polskiej szkoły tkaniny, zajmowała się głównie gobelinem. Współpracowała z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego, interesowała się rolą tkaniny we wnętrzach mieszkalnych i w architekturze.

Zobacz także:

• Galeria Szydłowski
• Nie przegap: Wystawa dzienników Włodzimierza Pawlaka w Łodzi