Paweł Kowalewski – jedyny Polak na wystawie w Turynie

ABO THEATRON. L’Arte o la Vita

ABO THEATRON. Art or Life jest częścią projektu Espressioni, zgłębiającego wszelkie formy ekspresji, towarzyszące ludzkości przez całą historię sztuki i społeczeństwa. W poszukiwaniu klucza do zrozumienia Ekspresji, która wykracza poza kanon i unikalne ruchy artystyczne, nie sposób pominąć sylwetki  Achille Bonito Oliva. To właśnie jemu, czołowemu na gruncie włoskim historykowi  sztuki współczesnej, krytykowi i kuratorowi poświęcona jest wystawa w Turynie, prezentowana w Castello di Rivoli Museo d'Arte Contemporanea. 

Pierwsza wystawa zorganizowana była w 2019 roku, w Getty Research Institute of Los Angeles i dedykowana Haraldowi Szeemannowi. Ich celem przewodnim niezmiennie jest ukazanie nie tylko sztuki, ale sylwetki kuratora, jako pośrednika balansującego między najrozmaitszymi, często nieoczywistymi formami działalności artystycznej. To właśnie kurator jest pomostem do zrozumienia i interpretacji sztuki przez odbiorców.

Druga wystawa dotyczy Achille Bonito Oliva, ur. w Caggiano w 1939 r.  To jeden z najważniejszych krytyków i kuratorów sztuki XX i XXI wieku. W swej wieloletniej działalności wykorzystuje on kuratorstwo kreatywne, które jest szeroką, koncepcyjną i perspektywiczną formą wyrazu, sięgającą po prac wielu artystów w celu uzyskania zamierzonego efektu, zilustrowania określonej tezy lub zbudowania nowej intelektualnej spójności. Właśnie dlatego Bonito Oliva nawiązał kontakt z niektórymi z najwybitniejszych artystów drugiej połowy XX wieku. Tworzyli oni specyficzną enklawę, która definiowała nowe, często radykalne kierunki w sztuce. Bonito Oliva zapoczątkował neoekspresjonistyczne ruchy w sztuce, prezentując prace twórców podczas sekcji „Aperto '80” na Biennale w Wenecji w 1980 roku. 13 lat później wyreżyserował także całą edycję słynnego Biennale w Wenecji.

Jego najgłośniejsze dzieła (m.in. Mon Cheri Bolscheviq, Symulator Totalitaryzmu, Europeans Only, Do widzenia moi kochani) zaliczane są dziś do kanonu sztuki współczesnej i były wystawiane na całym świecie, m.in. w NS-DOK w Monachium, Castello di Rivoli w Turynie, Artist’s House w Tel Avivie, Galerii Tretiakowskiej w Moskwie czy Galerii Isy Brachot w Brukseli.

W Polsce sztuka Kowalewskiego zasila zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Zachęty — Narodowej Galerii Sztuki, Muzeum Jerke, oraz Fundacji Sztuki Polskiej ING i Fundacji Rodziny Staraków.

Sztukę Pawła Kowalewskiego cechuje duża ekspresja przekazu. Jego dzieła zalicza się do tzw. sztuki osobistej, czyli prywatnej, ukazującej uniwersalizm na tle emocji i przeżyć jednostki. Jest autentyczna, autobiograficzna, pełna literackich kontekstów, tworzy spójną synestezję ze słowem, którego odbiorca doświadcza w formie słownych komentarzy i rozbudowanych, poetyckich tytułów prac, zamieszczonych na materiałowych szarfach. Przy tym odzwierciedla absurd i groteskę czasów PRL-u. Tych prac nie mogło zabraknąć na wystawie w Turynie. Więcej o autorze i twórczości na stronie artysty: https://pawelkowalewski.pl/

Wystawę można oglądać do stycznia 2022 w Castello di Rivoli Museo d’Arte Contemporanea — Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Turynie. Sam Achille Bonito twierdził, że muzeum to tak naprawdę miejsce spotkań, w którym na zwiedzających czeka estetyka. Ze względu na swój statyczny charakter muzeum tworzy aurę bezpieczeństwa i trwałości; oferuje społeczności wartościową przestrzeń, w której człowiek może obcować i cieszyć się pięknem bez jego posiadania. Według Achille Bonito Olivia właśnie w ten sposób społeczeństwo może przetrwać. To sztuka, jako najczystsza forma gloryfikacji życia.

Więcej informacji o wystawie można znaleźć tutaj.