Brutalizm złagodzony. Praska ikona w nowej odsłonie

Przez lata był symbolem czechosłowackiego modernizmu i pierwszym międzynarodowym pięciogwiazdkowym hotelem w kraju. Wzniesiony w latach 1968-1974 dawny Hotel InterContinental w Pradze był brutalistycznym Gesamtkunstwerk – dziełem totalnym, w którym architektura, sztuka i rzemiosło stanowiły jedność.

Niestety, po dekadach zaniedbań i wyjątkowo nieczułej renowacji w latach 90., budynek projektu Karela Filsaka stracił swój pierwotny charakter.

Zamiast jednak podzielić los innych wyburzonych ikon tamtej epoki, takich jak Hotel Prague czy Transgas Complex, został ocalony. Trzech czeskich przedsiębiorców – Pavel Baudiš, Eduard Kučera i Oldřich Šlemr – zdecydowało się na radykalny krok. Efektem jest pięcioletnia, kompleksowa transformacja, która przywróciła budynkowi status architektonicznej perły. Dziś, jako Fairmont Golden Prague, jest znów kulturalnym punktem odniesienia, w którym historia spotyka się ze sztuką współczesną.

Kluczową ideą Tichý'ego było ponowne otwarcie hotelu na miasto i rzekę. Bryła została rozbudowana o nową, transparentną warstwę architektoniczną, która płynnie integruje się z zielenią i prowadzi gości zieloną skarpą w dół, w stronę nabrzeża Wełtawy. Hotel przestał być zamkniętą twierdzą. Wprowadzono ogólnodostępne przestrzenie publiczne, w tym galerię sztuki współczesnej na niższym poziomie, dostępną bezpośrednio z ulicy. Sam parter stał się starannie kuratorowaną przestrzenią artystyczną, otwartą dla mieszkańców i turystów.

Gesamtkunstwerk odżył tu w nowoczesnej odsłonie, tworząc dynamiczne, otwarte przestrzenie dostępne dla wszystkich mieszkańców i gości.

Podobnie jak pierwotni twórcy hotelu, zespół TaK Architects od samego początku zaangażował w proces czołowych artystów i projektantów. W ten sposób historyczne dziedzictwo budynku wzbogaciło się o współczesną ekspresję. Z jednej strony, projekt objął skrupulatną renowację ikonicznych, historycznych dzieł: odtworzono słynną ceramiczną fasadę autorstwa rzeźbiarza Zbyňka Sekala (48 z 52 ceramicznych pasów to nowe, ręcznie wykonane repliki), odbudowano sufit sali konferencyjnej projektu Jana Šrámka wraz z serią 24 żyrandoli René Roubíčka, do lobby powróciły oryginalne szklane rzeźby Stanislava Libenský'ego i Jaroslavy Brychtovej oraz przywrócono drewniane rzeźby sufitowe Čestmíra Kafki oraz monumentalne, rzeźbione ściany Josefa Klimeša.

Z drugiej strony, ten historyczny zbiór uzupełniono o imponujące realizacje sztuki współczesnej, tworząc żywą wystawę. Gości wita instalacja świetlna "Heavens" Jana Kukli, złożona z 600 świecących szklanych prętów, w lobby zobaczymy monumentalną szklaną ścianę "House Signs of Prague" Martina Janecký'ego, a Zdeněk Lhotský stworzył kinetyczne szklane murale "Tapestries", które zdobią wnętrza i przenikają na fasadę.

Renowacja na taką skalę była okazją do wprowadzenia najnowocześniejszych technologii zrównoważonego rozwoju. Hotel wykorzystuje obecnie system geotermalny do ogrzewania i chłodzenia, czerpiąc energię z pobliskiej Wełtawy. System odzyskuje również ciepło odpadowe z kuchni, pralni i stref wellness. Wdrożono również bezkompromisowe strategie gospodarowania wodą, w tym odzyskiwanie wody szarej i deszczowej. Zielone dachy i ogrody wertykalne nie tylko poprawiają komfort termiczny, ale także przyczyniają się do lokalnego mikroklimatu.

To jednak nie koniec transformacji. W maju 2025 roku uruchomiono międzynarodowy konkurs urbanistyczny RaumScape na projekt placu (piazetty) przed hotelem. Spośród 197 zgłoszeń z 42 krajów jury wybrało sześć zespołów, a zwycięzcę poznamy na początku przyszłego roku. Będzie to finałowy rozdział w przywracaniu tej części Pragi rytmowi miejskiego życia.