Kalve Espresso Room, czyli modernizm po estońsku

Na mapie Tallinna pojawiło się nowe miejsce dla kawoszy. Inspiracją dla projektu Kalve Espresso Room Tatari stały się estońskie wnętrza z okresu międzywojennego oraz północnoeuropejski funkcjonalizm – Nordic Funkis. Za renowację wnętrza odpowiadają Jānis Andersons i Danna Degle-Uškāne z FIELD Studio.

Kalve Espresso Room w dzielnicy Tatari w Tallinnie działa na parterze sześciopiętrowej kamienicy z 1937 roku. Jak przyznają architekci Jānis Andersons i Danna Degle-Uškāne z FIELD Studio, koncepcja wnętrza czerpie z estońskiej architektury międzywojennej oraz północnoeuropejskiego funkcjonalizmu, znanego jako Nordic Funkis. Zainspirowali się też proporcjami, materiałami i porządkiem przestrzennym samego budynku i jego fasady.

Plan wnętrza skupia się wokół baru, który jest centralnym punktem lokalu. Architekci z FIELD Studio zaplanowali układ tak, aby kawiarnia obsługiwała różne tempo wizyt. Miejsca przy oknach sprzyjają dłuższemu pobytowi, wysokie stoliki są odpowiadnie na szybką kawę, a duże stoły w głębi pozwalają na spotkania grupowe lub pracę zespołową. W projekcie pojawiają się także dwie strefy sprzedażowe dla produktów, które dostępne są w Kalve – oferty kawiarni i przedmiotów lifestyle'owych.

Zestawienie forniru o mocnej fakturze ze stalą nierdzewną buduje celowe napięcie pomiędzy ciepłą przytulnością a nowoczesnością. W tym celu we wnętrzu pojawia się też ceglasta czerwień oraz jasne drewno, które zostały użyte w siedziskach i regałach. Całość uzupełniają lite drewniane stoły oraz beżowe ściany wykończone farbą wapienną. Ich chropowata powierzchnia dodaje wnętrzu głębi.

Największą część pracy projektanci wykonali na etapie przebudowy i porządkowania zastanego stanu. Płyty g-k, wnęki i nierówny sufit dzieliły przestrzeń, a zużyte linoleum wprowadzało klimat retro w złym wydaniu. Ale architekci zobaczyli jednak w tej przestrzeni potencjał i przeszkody zamienili w atuty. Zaczęli od odsłonięcia pierwotnych warstw ścian i stropów ukrytych pod tynkiem. Chcieli, aby w nowym wnętrzu dało się odczytać pierwotną strukturę budynku, mimo wielu poprzednich remontów.

Kolumny, które nie pasowały do wizji marki, bo wizualnie były ciężkie i dominujące, nie zostały ani schowane, ani agresywnie odrestaurowane. Architekci wykończyli je farbą wapienną. Dzięki temu ich funkcja została zachowana, a ich wygląd dopasowany jest do reszty wnętrza.