Mieszkanie w kamienicy na warszawskiej Pradze

To mieszkanie w kamienicy z lat 50. na warszawskiej Pradze zaprojektowali architekci Mateusz Góra i Agata Gryszkiewicz z Tamaga studio. Stare mury skrywały w sobie duży potencjał, który trzeba było uwolnić i nadać całości fajnego charakteru.

Autor: IZ

Opublikowano: 17.08.2021

Zdjęcia: https://www.katyproste.pl/, Paweł Biedrzycki

https://tamagastudio.pl/

Dodaj do ulubionych artykułów Usuń z ulubionych artykułów

Przed wprowadzeniem zmian projektowych, ten 2-pokojowy lokal miał wiele plusów: podwyższony strop, dwustronna ekspozycja, okna z widokiem na praski kasztanowiec i duży balkon, otwarty na zielony, wewnętrzny dziedziniec. Problemem i wyzwaniem wnętrza był rozdrobniony układ, który dzielił je na małe pokoje z niewielką ilością światła dziennego. Na szczęście układ konstrukcyjny mieszkania umożliwił zmianę zastanego układu, otwierając przed architektami całkiem nowe możliwości.

Usunięcie ścianek, pawlaczy i innych zbędnych przegród, pomiędzy kuchnią, a jedną z sypialni utworzyło przestronną, słoneczną przestrzeń dzienną z aneksem kuchennym. Kolejną kluczową decyzją projektową było ukrycie centralnie położonej łazienki, poprzez zabudowanie jej meblościanką, która zmienia swoją funkcję w zależności od przestrzeni, której towarzyszy.

W salonie jest to biblioteka i ściana multimedialna, w holu ukryte drzwi do łazienki oraz podręczny schowek, natomiast w sypialni przestronna garderoba. Pastelowy kubik meblościanki komponuje się z szaro-drewnianym aneksem kuchennym, który został w całości zbudowany z fińskiej sklejki laminowanej. Kuchnia ma układ horyzontalny, ograniczony do dolnej zabudowy, aby podkreślić charakter aneksu jako swego rodzaju „kuchennej komody” w salonie.

Pomimo ograniczenia szafek w strefie kuchni, miejsca na przechowywanie tutaj nie brakuje, dzięki głębokiej zabudowie pod parapetowej, która tworzy nie tylko obudowę grzejników, ale także pojemną przestrzeń do magazynowania.

Jedyna wysoka zabudowa wydziela przestrzeń holu w salonie i dodatkowo służy jako wejściowa garderoba.

We wnętrzu dominuje biel, pastelowe kolory oraz elementy drewniane. Całość dopełnia dębowa podłoga, grafitowe elementy oraz sztuka, w postaci abstrakcyjnych obrazów olejnych autorstwa Wojciecha Góry i ręcznie formowanej ceramiki.