Przestrzeń bez schematów. Eksperymentalny apartament, który redefiniuje pojęcie domu
Hiszpański architekt Ismael Medina Manzano nie boi się kwestionować utartych schematów. Jego najnowszy projekt eksperymentalnego mieszkania – „The Unplanned Domestic Prototype” – odrzuca tradycyjne podziały i proponuje zupełnie nowy model współdzielenia przestrzeni.
Apartament o powierzchni 60 m², zlokalizowany w budynku z 1966 roku w San Sebastián, pierwotnie powstał zgodnie z założeniami Stabilization Plan z 1959 roku. W tamtym okresie priorytetem było tworzenie zunifikowanych mieszkań, które miały ułatwiać codzienne funkcjonowanie poprzez ściśle wyznaczone strefy. Jednak w XXI wieku potrzeby mieszkańców się zmieniły – i właśnie na te zmiany odpowiada projekt Mediny Manzano.
Nowa definicja domowej przestrzeni
Zamiast utrwalać dawną koncepcję zamkniętych pomieszczeń, przestrzeń rozciąga się i przekształca, dostosowując się do dynamicznego trybu życia. Kluczowym elementem projektu jest półokrągła ściana z glazurowanej ceramiki, która nie tylko definiuje układ mieszkania, ale też łączy funkcje użytkowe i estetyczne. Pełni rolę społecznego centrum apartamentu, wokół którego rozmieszczono jadalnię, kuchnię, szafy i łazienkę. Na jednym z jej krańców znajduje się aneks kuchenny ukrywający wnętrze szafek i sprzęty AGD za lustrzanymi frontami, a w innym miejscu – portal z piaskowca z San Sebastián, który nawiązuje do lokalnego krajobrazu i tradycji wydobywczych regionu.
Wnętrze uzupełniają mobilne elementy, które pozwalają na elastyczne kształtowanie przestrzeni. Przykładem jest ruchoma wyspa kuchenna, wykonana z odzyskanego granitu oraz materiałów pochodzących z lokalnych warsztatów stolarskich. Dzięki temu apartament może zmieniać swoją funkcję w zależności od potrzeb mieszkańców i sytuacji społecznych.
Lokalne materiały i zrównoważone podejście
Projekt Mediny Manzano wyróżnia się także głęboką relacją z otoczeniem. Wnętrze wypełniają elementy wykonane z odzyskanych i lokalnych materiałów, takich jak stołki z korzeni drzew, które nadają przestrzeni organiczny charakter, oraz systemy stolarskie z aluminium i stali, pozyskane z pobliskich zakładów przemysłowych. W aranżacji pojawiają się również krzesła wykonane z recyklingowanego aluminium, a całość dopełniają roślinny na jeżdzących podstawkach, nawadniane za pomocą wewnętrznego systemu irygacyjnego.
Projekt jest nie tylko eksperymentem, ale także refleksją nad środowiskiem, lokalnym rzemiosłem i procesami produkcji, które wykraczają poza granice samego apartamentu.
Ismael Medina Manzano to hiszpański architekt, projektant i naukowiec, który ukończył z wyróżnieniem Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Madrid w 2019 roku.
Jego wizja przyszłości to mieszkania, które ewoluują wraz z mieszkańcami, odrzucając sztywne schematy na rzecz elastycznej, otwartej i zrównoważonej przestrzeni.
Zobacz także:
