TOP 7: Polskie restauracje i kawiarnie, których wnętrza zyskały Wasze uznanie w 2024 roku

Paleta materiałów wykorzystanych w projekcie została zainspirowana naturą – muszlą, morzem i piaskiem. Celem projektantów było stworzenie klimatycznej przestrzeni, która oddziałuje na gości ciepłymi, kojącymi barwami. Kluczowym elementem była dla nich perłowa struktura wnętrza muszli, która stała się motywem przewodnim. Z tej inspiracji narodził się portal, który subtelnie dzieli lokal na dwie części – frontową, gdzie znajduje się bar, oraz tylną, bardziej intymną, z zapleczem obudowanym szkłem.

Projektanci ściany pokryli grubym, strukturalnym tynkiem, który przywołuje wspomnienie wypalonych południowym słońcem ścian włoskich wiosek. Pokryty grafiką autorstwa Karoliny Lubaszko stał się motywem przewodnim lokalu.

Nostalgicznym akcentem jest ściana wyłożona zielonymi, strukturalnymi płytkami 3D. W ten sposób nawiązano do popularnych w latach 80. ceramicznych murali, często spotykanych w przestrzeniach publicznych i na elewacjach. Nawiązaniem do czasów PRL jest także długi regał zaaranżowany wzdłuż jednej ze ścian. Mebel przypomina wszechobecne niegdyś meblościanki i mieści wszystkie funkcje baru.

Projektanci, aranżując wnętrze restauracji, sięgnęli po motywy zaczerpnięte z rodzimego dziedzictwa, nadając im artystyczną, współczesną interpretację. Wykreowana przez nich przestrzeń przenosi gości w baśniowy świat, który jest jednocześnie swojski i bliski.

Wnętrze jest jasne, wypełnione ulubionym dizajnem właścicieli lokalu. Znajdziemy tu takie perły, jak meble marki Ottu czy krzesła vintage Arne Jacobsena i Bruno Rey’a. Przestrzeń posiada dwa „serca” – jedno to marmurowy bar, zaś drugie to regał z książkami i wielkim drewnianym stołem do czytania i smakowania. Przestrzeń uzupełniają rośliny, z których część stanowi prezent od sąsiadów.

„Bardzo pomocna okazała się książka «A Dictionary of Color Combinations» autorstwa japońskiego malarza i autora kostiumów Sanzo Wady. Pomogła nam określić paletę kolorystyczną wnętrza” – akcentuje właściciel pracowni Akurat. Okładzina drewna harmonijnie łączy się tu z perłową, lśniącą mozaiką i gładkim, zielonym sufitem. Ta kombinacja kolorów wywołuje poczucie spokoju, przypominające krajobraz Japonii.

Podobnie jak w poprzedniej realizacji, architekci stworzyli przestrzeń nawiązującą do pogodnego charakteru Włoch, która przełamuje surowość postindustrialnego budynku. W samym projekcie znalazło się także bezpośrednie nawiązanie do nazwy miejsca – Sartoria, czyli krawiectwa. Parter restauracji otacza czerwony neon, który z jednej strony nawinięty jest na widelec niczym włoski makaron, a na drugim końcu lokalu nakręcony jest na krawiecką szpulkę. Ten motyw nici i makaronu przewija się również na klatce schodowej i na piętrze, w postaci malunków oraz instalacji z wyciętej laserowo blachy. To właśnie blaszane, lekkie elementy, nałożone na oryginalną, oczyszczoną cegłę i mocowane do jej spoin, pozwoliły twórcom przestrzeni uporać się z głównym problemem, jakim był zakaz ingerowania w oryginalne ściany budynku.