Nie przegap: Wystawa „Witold-K. Ludzie” w warszawskiej galerii Artinfo

Na wystawie w galerii Artinfo prezentowane będą prace na papierze oraz płótna. Pochodzą z jednego z najbardziej znanych cykli Witolda-K pod tytułem „Ludzie”. Kompozycje powstawały od końca lat 80. XX wieku.

Pierwsze prace z tego cyklu artysta stworzył już w latach 50. Na obrazach i rysunkach pojawiają się małe, skulone postacie, nie posiadające rysów twarzy, są w bliżej nieokreślonej przestrzeni, jakby w zawieszeniu. Anonimowe sylwetki ludzkie symbolizują samotność, zagubienie, wszechobecną bezsilność i bezradność wobec otaczającego ich świata. Wojna uświadamia, że pozycja człowieka jest niezwykle ulotna i krucha. Postacie zmierzają w niewiadomym kierunku, wydają się szukać wyjścia z położenia, w którym się znalazły. Sytuacja nie jest jednak tak beznadziejna, jakby się mogło pierwotnie wydawać – istnieje promyk nadziei. Pojawiające się w pracach motywy drzwi, drabin i ciemne otwory symbolizują jakieś wyjście, dają nadzieję na istnienie innej, lepszej rzeczywistości.

Szczególne zainteresowanie Witolda-K tym, co może istnieć po „drugiej stronie” znalazło swoje ujście już na emigracji w latach 60. Drugi, najsłynniejszy cykl, czyli „Czarne Dziury”, powstał wyniku zainteresowania kosmosem, astronomią i fizyką. Artysta zastanawia się na tym, co może znajdować się w tej czarnej dziurze, co by się stało gdyby do niej wszedł – czy istnieje coś więcej?

Witold Kaczanowski (ur. 1932) – malarz, rzeźbiarz, grafik, fotograf, scenograf, architekt. Twórca największego w Polsce plafonu (408 m2) znajdującego się w Oświęcimskim Centrum Kultury. Na początku lat 50. Witold Kaczanowski rozpoczął naukę na Wydziale Grafiki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie jego profesorami byli m.in. Wojciech Fangor i Henryk Tomaszewski. Studia ukończył w 1956 roku. W 1964 roku wyjechał na stypendium do Paryża. Do kraju już nie wrócił – był zmuszony pozostać na emigracji. W 1968 roku przeprowadził się do USA. Na przestrzeni lat 80. i 90. Witold-K mieszkał w Santa Fe nieopodal domu swojego dawnego profesora Wojciecha Fangora, z którym łączyła go przyjaźń. Następnie mieszkał w Houston oraz Denver. Lata spędzone we Francji oraz przede wszystkim USA i organizowane tam liczne wystawy sprawiły, że jest bardziej znany za granicą niż w Polsce. Jego prace zdobią amerykańskie instytucje np. Fundację Koreta z San Francisco, Center for the Performing Arts w Denver, Colorado Symphony Orchestra. Dzieła Witolda pojawiły się nawet w filmie fabularnym „La Chamade” (1968) z Catherine Deneuve w roli głównej. Jego prace prezentowane były na ponad 70 wystawach, w tym 40 indywidualnych, m.in. w Otis Art Institute of Los Angeles County (1973), na wystawie „Graphics by Masters” w La Boetie Gallery w Nowym Jorku (obok dzieł Picassa, Chagalla, Miró, Braque’a, Giacomettiego, 1968), w warszawskiej Zachęcie (1991), Łazienkach Królewskich (2004) oraz w Muzeum Narodowym w Krakowie (2013). Witold-K jest laureatem wielu nagród oraz wyróżnień. Wystarczy wymienić m.in. nagrodę Kongresu Wolności Kultury (1965), odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej przyznaną przez Ministra Kultury i Sztuki RP (1997), przyznany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2013). W 2022 powstał film o życiu i twórczości Artysty pod tytułem „Na krawędzi – Witold K.” w reżyserii Jacka Knoppa i Piotra Weycherta. Obecnie mieszka i tworzy w Konstancinie pod Warszawą.

Zobacz więcej:

• Artinfo