8 niebanalnych mieszkań w Łodzi. Są utrzymane w różnych stylach, ale łączy je świetna estetyka

To eklektyczne mieszkanie o powierzchni 75 m2 zostało zaprojektowane dla pary lekarzy. Co ciekawe, lokal znajdował się w posiadaniu rodziny inwestora od lat. Przechodził z pokolenia na pokolenie wraz z całym jego wyposażeniem – meblami, oświetleniem, ceramiką.

„Nieczęsto zdarza się, że wnętrze projektujemy pod meble, ale w przypadku tej realizacji nie wyobrażaliśmy sobie, że mogłoby być inaczej. Na miejscu zastaliśmy prawdziwe klasyki wzornictwa, wiele perełek vintage” – mówi Hanna Pieras.

Niewielki hol jest zdominowany przez piec kaflowy w kolorze zielonym oraz zabytkowe drzwi wejściowe, które odnowiono, zmieniając ich kolor na odcień głębokiego bordo. Po wejściu do mieszkania widać ścianę ze sztukaterią, w którą wpisane jest lustro oraz oświetlenie vintage. W narożniku znajduje się niewielka szafa, plecionka z rattanu, która jest motywem powracającym w kolejnych pomieszczeniach.

Zielony piec kaflowy jest widoczny także z kuchni. Stanowi mocny akcent w tym wnętrzu. Ściany, zabudowa obok pieca oraz zabudowa we wnęce utrzymane są w kolorze białym. Uwagę zwracają sztukaterie na suficie, kolejny oryginalny element we wnętrzu. Kolor zabudowy kuchennej swobodnie nawiązuje do barwy pieca.

Mieszkanie usytuowane jest na ostatniej kondygnacji siedmiopiętrowego bloku. Jego powierzchnia wynosi 55 metrów kwadratowych. Atutem lokalu jest dostęp do dużego tarasu.

„Kiedy już wiedzieliśmy, że przestrzeń będzie determinować światło, postawiliśmy na odpowiedni dobór materiałów: szkło ornamentowe, reliefy, lustro w cokole wyspy czy na zwieńczeniu półki wiszącej w kuchni, akcenty kolorystyczne” – mówią architekci.

Układ mieszkania składa się ze ze strefy dziennej, w której połączono ze sobą przestrzeń wypoczynkową, kuchenną oraz biurową, oraz strefy prywatnej, czyli sypialni i łazienki. Dominujące w nim drewno, strukturalne tkaniny i spokojne kolory ziemi przełamano energetyczną pomarańczą.

Podjęto decyzję o wyburzeniu ściany działowej pomiędzy pokojem dziennym a gabinetem i połączeniu ich w całość. Dzięki temu udało się uzyskać większą, otwartą przestrzeń. Żeby jednak zachować work-life balance i wizualnie oddzielić funkcję pracy od wypoczynku projektantka zaproponowała zamontowanie ażurowej ściany z forniru wybarwianego na czarno.

Lokal składa się z krótkiego korytarza, łazienki oraz przechodniego salonu, z którego dostępna jest kuchnia i sypialnia. Układ i metraż lokalu są charakterystyczne dla okolicznej zabudowy całej dzielnicy, czyli bloków z lat 60. XX wieku.

W mieszkaniu odnowiono istniejące podłogi drewniane, zestawiając je z płytkami z wzorem kolorowego terazzo. Zachowano także kilka starych mebli i dodatków, przede wszystkim kultową komodę „Violetta” o pięknym rysunku drewna. Nowe wyposażenie, które pojawiło się w mieszkaniu, również ma swoje korzenie w latach 60. i 70. XX wieku. Mowa tu  na przykład o giętych krzesłach FAMEG czy sofie z Beskidzkiej Fabryki Mebli BEFAME. Klimat retro dopełniają tu liczne elementy drewniane w postaci sklejek i fornirowanych frontów meblowych oraz zasłony i dodatki z naturalnego lnu.

Wnętrze to wciągająca gra geometrycznych kształtów. Lustrzana kostka odbija światło dzienne, rozjaśniając przestrzeń. Tafla lustra tworzy intrygującą iluzję optyczną składającą się z wielokrotnie powielonych form. Efekt ten nadaje mieszkaniu unikatowego wyrazu, stąd twórcy projektu nadali mu nazwę „Tafla”.

Deski podłogowe o jasnym odcieniu ułożone w jodełkę interesująco komponują się z ciemnymi meblami z orzechowego drewna. Na tle tej stonowanej aranżacji wyróżnia się mocna ultramaryna zastosowana na zabudowie meblowej. Większość jej elementów została zaprojektowana przez architektów, którzy – stosując proste formy – dostosowali je do charakteru wnętrza.

Zwykle w planach mieszkań w nowych apartamentowcach nie ma potrzeby wprowadzania istotnych zmian i szybko przechodzi się do projektowania koncepcyjnego. Tutaj jednak było inaczej i nad pracą z układem funkcjonalnym spędzono sporo czasu.

I tak – zamiast trzypokojowego mieszkania – uzyskano dwupokojowe z przestronną częścią dzienną. Zabudowa strefy wejściowej płynnie przechodzi w aneks kuchenny, który stanowi integralną, spójną część salonu i jadalni. Dzięki przesunięciu ściany i przeniesieniu pralki oraz suszarki do przedpokoju więcej przestrzeni uzyskano przy tym w sypialni i łazience.

Zabytkowy budynek, w którym zlokalizowane jest mieszkanie, pamięta XIX wiek. Dawniej produkowano tam chusty, później zaś papierosy. Zaprojektowanie wnętrza lokalu jego właściciele powierzyli pracowni 3XEL, która maksymalnie wykorzystała tę niewielką, 40-metrową przestrzeń.

Drzwi prowadzące do sypialni przeniesiono na ścianę salonu, dzięki czemu w przedpokoju pojawiło się dodatkowe miejsce. Zostało ono zagospodarowane dodatkowym regałem, nad którym umieszczono niewielkie okno, wpuszczające do pomieszczenia naturalne światło z okien sypialni. Kolorystyczną wizytówką tej przestrzeni jest nasycona, ceglana czerwień, nawiązująca nieco do historii miejsca. Industrialne echa można także odnaleźć w oprawach lamp na suficie oraz elementach wykonanych ze zbrojonego szkła i stali.