Ulubione

Wnętrza naszych domów zapełniają obiekty zaprojektowane przeważnie w oparciu o kryteria wizualne. Jan Ankiersztajn dyplomowym projektem „Soundscape” zrealizowanym w Design Academy Eindhoven zwraca uwagę na nowe problemy w designie i stawia pytanie: co stanie się, kiedy dźwięk przejmie funkcję sfery wizualnej i będzie jednym z istotnych kryteriów projektowych?

Obecnie na rynku meblarskim kolory i formy obiektów nieustannie się zmieniają. Projektanci poświęcają wiele godzin na poszukiwanie właściwej formy obiektu, jego kolorów, dobrej jakości materiałów czy wybieraniu odpowiednich technologii produkcyjnych. Firmy meblarskie zalewają rynek nowymi produktami, zgodnymi z obowiązującymi trendami - zróżnicowanymi pod względem formy jednakże jednolitymi pod względem dźwięków towarzyszących ich użytkowaniu. Dźwięki większości mebli zasłyszane na początku ubiegłego wieku w zasadzie niczym się nie różnią od tych, które możemy usłyszeć obecnie: są tak samo przypadkowe i chaotyczne, pozbawione emocji.

W projekcie „Soundscape” Jan Ankiersztajn odchodząc od konwencji przypadkowości odgłosów generowanych przez obiekty codziennego użytku, przy użyciu technologii projektuje dźwięki przedmiotów. Projektant nie tylko skupia się na stworzeniu dźwięków pojedynczych obiektów, lecz wykorzystuje właściwości brzmień w celu zbudowania relacji między nimi. Użytkownik ma możliwość generowania dźwięku przez zwyczajowe używanie mebli oraz szansę indywidualnego skomponowania środowiska dźwiękowego danej przestrzeni przez zmianę konfiguracji obiektów.

Projekt „Soundscape” składa się z grupy obiektów. Projektant rozpatrywał problem dźwięku i badał jego relację z formą na podstawie odmiennej typologii oraz skali obiektów. Świadomie działał na archetypach: kula, krzesło, półka, ściana, kolumna. Głównym bohaterem jest jasnej barwy Kokon, elipsoida wykonana z żywicy poliuretanowej.



Aluminiowe krzesło o cichej konstrukcji i silikonowych elementach przesuwane po podłodze samo w sobie nie generuje dźwięku. Natomiast wibracje powstałe na skutek szurania są przetransmitowane do elipsoidy, gdzie następnie są przetworzone na dźwięk. Zamknięta forma Kokonu wpływa na „świszczącą” barwę dźwięku krzesła, który się z niego wydobywa. Użytkownik zmieniając położenie Kokonu kontroluje brzmienie danych obiektów. Po położeniu elipsoidy na Konsolę brzmienie Krzesła zostaje wzbogacone o niskie częstotliwości, które są generowane poprzez pudło rezonansowe, którym jest półka. Dzięki specjalnej konstrukcji, dźwięk wydobywający się z konsoli rezonuje w granicach 65Hz. Natomiast po schowaniu Kokonu w Miękkiej Ścianie efektywnie tłumiony jest dźwięk wydobywający się z niego. W tej konfiguracji brzmienie, które za pomocą technologii zostało dodane do krzesła jest niesłyszalne. W konsekwencji Krzesło staje się całkowicie ciche. Ostatnim elementem jest kolumna, która symbolizuje architekturę. Wyłapuje ona wibracje z podłoża, które przetwarza i amplifikuje. W konsekwencji, do odgłosu kroków ludzkich zostaje dodana metaliczna barwa dźwięku.


Wszystkie obiekty zostały sprowadzone do czystej formy i zaprojektowane w taki sposób, aby się dopełniały: miękkość i obłość została skontrastowana z prostotą i geometrycznością.

Dźwięki dodane do obiektów trafnie opisują ich charakter: Kokon - wydobywa dźwięk, świszczący i wysoki, który określa lekkość tego obiektu. Krzesło - dźwięk jego ulega zmianie, a decyduje o tym konfiguracja między Kokonem, Konsolą i Miękką Ścianą. Kiedy Kokon leży na podłodze, krzesło posiada brzmienie syntetyczne oraz lekkie. Kiedy Kokon leży na Konsoli, krzesło posiada brzmienie bogatsze w swoim spektrum. Niskie i wysokie częstotliwości dodają nowego akustycznego wymiaru do prostoty formy aluminiowego krzesła. Kiedy elipsoida jest schowana w Miękkiej Ścianie, Krzesło jest pozbawione dźwięku i wraca do pierwotnego stanu - jest ciche. Miękka Ściana nie posiada dźwięku, jest także panelem akustycznym - wpływa na polepszenie akustyki pomieszczenia. Jej właściwością jest tłumienie odgłosów otoczenia, a także obiektów znajdujących się wewnątrz Ściany. Tłumi ona dźwięk poliuretanowego Kokonu.

Projekt „Soundscape” Jana Ankiersztajna brał udział w tegorocznym Dutch Design Week podczas Graduation Show w DAE w Eindhoven.